به گزارش لایو ساینس این یافته‌ها نشان می‌دهد که حدود 55 درصد افرادی دچار بیماری شریان کورونری قلب که به تمرین‌های "مثبت‌انگاری" پرداخته بودند، توانستند برنامه شان برای انجام ورزش بیشتر رعایت کنند، اما 33 درصد در افراد در گروه کنترل توانسته بودند به این هدف دست یابند. گروه تفکر مثبت همچنین به طور میانگین 5.47 کیلومتر بیشتر نسبت به گروه کنترل پیاده‌روی می‌کردند.
دکتر مری چارلسون، مدیرعامل مرکز طب تلفیقی در کالج پزشکی ویل کورنل می‌گوید: "این رویکرده ساده ابزارهایی را در اختیار بیماران قرار می‌دهد که به آنها کمک می‌کند سلامت خودشان را بهبود بخشند."
این یافته‌ها بر اساس سه تجربه بوده است که در آن 776 شرکت‌کننده به طور اتقاقی در دو گروه تجربی "مثبت‌انگاری" و گروه کنترل قرار داده شدند. همه این افراد دچار بیماری مزمن، بیماری شریان کورونر، فشار خون بالا یا آسم بودند.
افراد در هر دو گروه پیمان‌نامه‌های شخصی درباره تغییر رفتاری که می‌خواستند ایجاد کنند، نوشتند و هر دو ماه یک بار به آنها تلفن زده می‌شد تا پیشرفت آنها ارزیابی شود.
پژوهشگران افراد در گروه مثبت‌انگار را تشویق کردند که در طول روز به چیزهای کوچکی که باعث احساس شادی در آنها می‌شود، فکر کنند. همچنین از این افراد خواسته شد تا با قوت قلب دادن به خودشان بر موانع بر سر راه تغییر دادن رفتارشان غلبه کنند. برای مثال این افراد ممکن بود لحظاتی در زندگی‌شان را یاد آورند که به آن افتخار می‌کردند، برای مثال فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه.
افرادی که در گروه مثبت‌انگار قرار داشتند همچنین هدایای غافلگیرکننده مانند ساک دستی پیش از جلسه تلفنی دریافت می‌کردند. به گفته چارلسون ارزش مالی این هدایا اهمیتی نداشت، بلکه این هدایا نمادین بودند و برای تقویت ایده تفکر مثبت به کار می‌رفتند.
در افرادی در این بررسی که فشار خون بالا داشتند، و اغلب آفریقایی‌تبار بودند، 42 درصد افرادی که مثبت‌انگاری را تمرین کرده بودند، توانستند به طور مرتب داروهای‌شان رامصرف کنند، در حالیکه در گروه کنترل این رقم 36 درصد بود.
در افراد مبتلا به آسم، تفاوتی میان دو گروه از لحاظ افزایش انرژی وجود نداشت، اما افراد گروه تفکر مثبت که در حین بررسی نیاز به مراقبت پزشکی پیدا کرده بودند، تا حدی نسبت به گروه شاهد مزیت داشتند.
در مجموع به نظر می‌رسید که تغییرات رفتاری برای این افراد سودمند باشد.
چارلسون می‌گوید: "مثبت‌انگاری تفاوتی واقعی ایجاد می‌کرد- بیماران بهتر می‌توانستند رفتارهایی را دنبال کنند که سلامت‌شان را بهبود می‌بخشید."
